न स्वर्गको आश, न पृथ्वीको कुनै, पदले मातूँ म

मद्दत गरूँ म दत्तचित्त भई, मद्दतले मातूँ म

बेहोस हुन किन मात्नु ? के मात्नु बेहोसीमा

हरदिन हरदम होसको हदले मातूँ म

मातेर म झुक्दा पनि यहाँ, उठोस् कसैको शिर

नमात्नु मातिसकेपछि इज्जतले मातूँ म

मन्दिर हुँ म दिइरहुँ, म दिइरा बेला मदिरा हुँ

दिनुको, सिद्दिनुको, मदले मातूँ म

म कमजोरलाई नजितूँ, मेरो कमजोरीलाइ जितूँ

हरेक हारमा हरि पाउने हर्कतले मातूँ म

जोसँग बोल्दा मन खुसी होस्, नबोल्दा मौन खुसी

त्यस्तो संगीसँगको संगतले मातूँ म ।।